سلام بر دوستان

بنده با تبلیغات در اینترنت اصلا میونه ی خوبی ندارم

در صورت تمایل به داشتن اطلاعات بیشتر یا یا انجام پرژه ی خود با بنده تماس حاصل فرمایید.

Ghhafn@gmail.com

هادی حاجی اسفندیاری

مقدمه
امروزه از سيستم هاي اعلام حريق به طور گسترده در ساختمان ها و اماکن مسکوني و
صنعتي استفاده مي شود تا خسارتهاي ناشي از حريق را به حداقل برسانند و همچنين براي
اطلاع دادن به ساکنين ساختمان در مواقع بروز حريق از اين سيستم ها استفاده مي شود
تا حدالامکان از تلفات جاني جلوگيري شود. براي تشخيص حريق از اثرات سه گانه آن يعني
دود و حرارت و شعله استفاده مي شود. به طور کلي سيستم هاي اعلام حريق در دو نوع
عادي و هوشمند ساخته شده اند. در سيستمهاي عادي مکاني را که از نظر حريق مي خواهيم
حفاظت کنيم به مناطق مشخص تقسيم ميکنيم تا در صورت بروز حريق بتوان محل حريق را
سريعتر و راحت تر تشخيص داده به هر کدام از اين مناطق يک زون ( Zone ) گفته مي شود
. اين عمل در سيستمهاي هوشمند نيز انجام مي پذيرد ولي مزيتي که اين سيستم ها نسبت
به سيستم هاي عادي دارند اين است که اين سيستم ها داراي اجزاي قابل آدرس دهي هستند
و علاوه بر اينکه مي توان زوني را که در آن حريق اتفاق افتاده است تشخيص داد بلکه
مي توان دقيقا عنصري را که حريق را تشخيص داده معين کرد و محل دقيق حريق را مشخص
نمود و خبر دهنده هاي را که مربوط به آن محل مي باشد فعال نمود .
اجزاي سيستم اعلام حريق به سه قسمت اصلي تقسيم مي شوند :
• تجهيزات تشخيص حريق ( دتکتورهها )
• تجهيزات اعلام حريق ( فلاشرها ، آژيرها و ... )
• مرکز کنترل يا پانل مرکزي که وظيفه ارتباط بين دتکتورها و وسايل اعلام حريق را به
عهده دارد.
تجهيزات جانبي ديگري نيز براي تکميل و قدرتمند نمودن سيستم اعلام حريق به کار مي
روند. در ادامه به شرح کامل تک تک اجزاء و نحوه اجراي سيم کشي و انجام تنظيمات لازم
آنها خواهيم پرداخت .

تجهيزات تشخيص حريق (دتکتورها):
دتکتورها وسايل الکترونيکي هستند که در شکل ها و طرح هاي مختلف و معمولا به رنگ
سفيد توسط کارخانه هاي سازنده ارائه مي شوند و در محلهاي مناسب ساختمان مانند
آشپزخانه- موتورخانه- اتاق بايگاني- راهروها- اتاق ها منزل- اتاق هاي کنفرانس به
صورت سقفي يا ديواري روي پايه هاي مخصوص نصب مي شوند و وظيفه آنها تشخيص حريق و
اعلام آن به مرکز کنترل ميباشد.تغذيه دتکتورها معمولا با ولتاژ 24 ولت DC صورت مي
گيرد ولي دتکتورهاي وجود دارند که از ولتاژ هاي 12 و 48 ولت DC و يا 220 AC ولت
تغذيه مي شوند. جريان عبوري از آن ها در حالت عادي چند ده ميلي آمپراست و در مواقع
بروز حريق افزايش مي يابد. بسته به اينکه دتکتورها از کدام اثر آتش براي تشخيص
استفاده مي کند در انواع گوناگوني به صورت زير ساخته مي شوند .
1- دتکتور دودي 2- دتکتور حرارتي 3- دتکتور شعله اي
1- دتکتور دودي ( Smoke Detector ) :
اين دتکتورها به صورت سقفي نصب مي شوند و داراي محفظه اي هستند که بعد از پر شدن
دود به اين محفظه تحريک شده و با تغيير جريان عبوري به مرکز کنترل اعلام حريق مي
نمايند و داراي سه نوع مي باشند :

الف : دتکتور دودي يونيزاسيون (Ionization) :
اين دتکتورها داراي يک عنصر تشعشع کننده راديواکتيو مي باشد .
در اثر عبور اشعه راديواکتيو از هواي داخل محفظه و يونيزه کردن آن مقداري جريان
عبور مي کند . در مواقعي که دود داخل اين محفظه مي شود جريان عبوري تغيير مي کند و
باعث اعلام حريق مي شود . به دليل حساسيت زياد در برابر دود درجاهايي که حجم آتش
زياد و دود کم ايجاد مي شود از اين دتکتورها استفاده مي کنند ولي به طور کلي مي
توان آنرها را در مجتمع هاي مسکوني - ادارات و بيمارستان ها نصب نمود . بر روي اين
دتکتورها علامت راديو اکتيو به معني وجود تشعشات راديواکتيو حک مي شود . از نظر
زيست محيطي دفع اين دتکتورها بعد از اتمام شارژ آنرما که حدودا 8 سال طول مي کشد
مشکلاتي به همراه دارد لذا توليد اين نوع دتکتورها کم شده است و رو به توقف مي باشد
. در شکل زير چند نمونه از اين دتکتورها به همراه مدار داخلي يکي از آنرها را
مشاهده مي کنيد:

ب : دتکتور دودي نوري ( اپتيکال ) ( Optical ) :

به اين نوع دتکتورها دتکتور فتوالکتريک نيز گفته مي شود و داراي يک سلول نوري در
داخل خود مي باشد که با ورود دود به محفظه و کم شدن نور تحريک شده و اعلام حريق مي
نمايند . در محل هايي مانند انبارهاي مواد PVC که در هنگام بروز حريق دود غليظ
توليد مي شود و آتش سوزي به آهستگي انجام مي گيرد استفاده از آن ها مناسب است .
ج : دتکتور دودي اشعه اي ( Beam Detector )
در مواردي که بخواهيم مکان وسيعي مانند سالن يک کارخانه و يا سالن موزه و ... را
تحت پوشش سيستم اعلام حريق قرار دهيم و نصب دتکتورهاي معمولي مشکل و يا غير اقتصادي
باشد از اين نوع دتکتورها استفاده مي گردد .اين دتکتورها داراي يک قسمت فرستنده (
TX ) هستند که اشعه اي به سمت گيرنده ( RX ) مي فرستد . اين دو قسمت در دو سمت سالن
نصب مي شوند و هرگاه عاملي مانند دود بين اين دو عنصر واقع شود و ارتباط اشعه را
قطع کند باعث اعلام خطر مي گردد . در بعضي از اين نوع دتکتورها فرستنده و گيرنده
روي يک قسمت وجود دارد و در قسمت روبرو يک انعکاس دهنده ( Reflector ) نصب ميگردد
.اين دتکتورها مي توانند فضايي به پهناي 14 متر و به طول 10 الي 100 متر را تحت
پوشش قرار دهند و ارتفاع نصب آنها بين 7/2 متر تا 25 متر است ولتاژ کار آنها 24 ولت
DC و جريان مصرفي در حالت ساکن حدود 50mA و در هنگام اعلام حريق 70mA است . هر چه
فاصله بين گيرنده و فرستنده افزايش يابد جريان مصرفي نيز افزايش مي يابد .
توجه : براي تشخيص دود در داکتهاي تهويه از دتکتور دودي اپتيکال استفاده مي شود که
آنرا در محفظه خاصي که به دو لوله ( پراب ) وصل است قرار مي دهند و در خارج داکت
نصب مي کنند و لوله ها به داخل داکت مي رود تا مقداري از هواي عبوري از داخل داکت
را نمونه برداري کند. در صورت وجود دود در داخل داکت اين دود از طريق لوله ها وارد
محفظه دتکتور شده و دتکتور اعلام حريق مي کند .تصوير يک نمونه از اين نوع دتکتور را
در زير مي بينيد:

استفاده از دوربین‌های تحت شبکه به علت بالا رفتن قابلیت‌های آنها نسبت به گذشته روز به روز درحال افزایش است و از این سو سعی دارم تا در مقاله‌ای نسبتا کوتاه به برخی از خصوصیات این دوربین‌ها بپردازم.

رزولیشن یا تفکیک پذیری

متفاوت از دوربین‌های آنالوگ که رزولیشن آنها با تی وی لاین (TVL) مشخص می‌شد (تعداد خطوط افقی موجود در تصویر) در دوربین‌ها تحت شبکه رزولیشن به پیکسن عنوان می‌شود.

به عنوان مثال 520 تی وی لاین در یک دوربین آنالوگ با رزولیشن 752x582 برابری می‌کند (که در نوع آنالوگ رزولیشن نسبتا بالایی به شمار می‌رود)

استفاده از دوربین‌های 2 و 3 مگاپیکسلی به صورت دوربین‌های شبکه به سرعت رایج شده و این دوربین‌ها می‌توانند تصاویری به مراتب بهتر از دوربین‌های آنالوگ ارائه دهند.

امروزه حتی دوربین‌های شبکه با روزلیشن 16 و 20 مگاپیکسر نیز وجود دارد. این دوربین‌ها می‌توانند تصاویر را با تمام جزئیاتشان نمایش دهند. از این دوربین‌ها معمولا برای مشاهده محیط‌های پهناور استفاده می‌شود.

عملکرد در نور کم

دوربین‌های تحت شبکه اولیه عملکرد مناسبی در نور کم نداشتند و مکانیزم جبران‌کننده آنها نیز باعث کاهش تعداد فریم‌ها در تصویر می‌شد که به یک تصویر بی کیفیت و نامنظم می‌انجامید.

اما دوربین‌های امروزی می‌توانند تصویر نسبتا مناسبی را حتی در نور یک لوکس نیز ایجاد کنند و از نور موجود استفاده مناسب را بکنند و 25 فریم در ثانیه را در هر شرایطی ایجاد کنند.

عملکرد در شبکه

یکی از نگرانی‌های مهم مسئولان شبکه در مورد استفاده از دوربین‌های تحت شبکه تاثیر آنها بر روی شبکه و کاهش سرعت آن است. چراکه به ویژه در دوربین رزولیشن بالا حجم زیادی از اطلاعات مربوط به دوربین باید در هر لحظه در شبکه جابه جا شود و با توجه به پهنای باند محدود شبکه این می‌تواند موجب ایجاد اختلال در شبکه نیز شود.

با این حال شبکه‌های گیگابایتی امروزی می‌توانند به راحتی نصب این دوربین‌ها را پشتیبانی کنند و در صورت ایجاد اختلال باید ظرفیت شبکه را افزایش داد. روش دیگر برای جلوگیری از ایجاد اختلال در شبکه استفاده از کابل‌های داده و عدم نصب مستقیم دوربین‌ها به شبکه است به طوری که تصاویر دارای شبکه خاص خود در سیستم باشند.

Power over Ethernet

بیشتر دوربین‌های شبکه دارای این قابلیت هستند. به این معنا که می‌توانید دوربین را با همان کابل شبکه تغیه کنید و این نیاز به یک کابل اضافه را جهت تغذیه دوربین از بین می‌برد.

پیشرفت‌های جدید این امکان را فارهم کرده که تجهیزات پر مصرف تر مانند دوربین‌های با قابلیت پن تیلت و زوم را نیز بتوان با همان کابل دیتا تغذیه کرد.

در مقایسه با دوربین‌های آنالوگ که به یک کالب جداگانه برای تغذیه نیاز داشتند این قابلیت موجب صرفه جویی در زمان و هزینه کابل کشی خواهد شد.

محدودیت طول کابل

داده‌ها بر روی کابل Cat5 دارای محدودیت مسافت تا ۱۰۰ متر است. با این حال تقویت‌کننده‌هایی وجود دارند که به راحتی این مسافت به ۲۰۰ متر افزایش می‌دهند و با استفاده از تجهیزات پیچیده‌تر می‌توان این مسافت را تا ۵۰۰ متر نیز افزایش داد.

با این حال در موقع نصب دوربین‌های شبکه نیز مانند دوربین‌های انالوگ باید به محدودیت فاصیه آنها و طول کابل توجه داشت.

ایجاد تصویر

CCD در واقع مخفف Charged Coupled Device است. CCD یک ابزار الکترونیکی محسوب می‌شود که از تعداد زیادی از دیودهای بسیار کوچک حساس به نور تشکیل شده است. هر دیود موجود بر روی چیپ CCD ولتاژی را تولید می‌کند که دقیقا با نوری که دریافت می‌کند نسبت مستقیم دارد. دیودی که در معرض نور قرار نگیرد ولتاژی تولد نخواهد کرد و این عدم وجود ولتاژ به عنوان رنگ سیاه تلقی خواهد شد. مشابها بیشترین نور بیشترین ولتاژ را تولید خواهد و این بیشترین وتالژ به عنوان رنگ سفید تلقی می‌شود. سطوح نور بین این بیشترین و هیچ نیز ترکیبات مختلفی از خاکستری و طوسی را تشکیل می‌دهند. در دوربین‌های رنگی سیگنال‌های مربوط به رنگ‌ها نیز همراه با میزان نور دریافت می‌شود.

میزان نوری که یک چیپ CCD می‌تواند دریافت کند بسیار محدود است بنابراین نور ورودوی به چیپ CCD باید به وسیله محدود کننده‌ها به مقداری خیلی کمتر از مقدار واقعی خود تقلیل یابد.

Sensitivity یا حساسیت

یکی از خصوصیاتی که به عقیده بسیاری برای انتخاب دوربین بسیار مهم است میزان حساسیت آن است. حساسیت یک دوربین نشان دهنده میزان نوری است که دوربین برای ایجاد تصویر دارد. هرچه میزان حساسیت دوربین بیشتر باشد به نور کمتری برای ایجاد تصویر نیاز دارد.

1) تعداد کانال‌های ورودی: بیشتر DVR را با توجه به تعداد کانال‌های ورودی طبقه‌بندی می‌کنند. تعداد کانال‌های ورودی معمولا 1, 2, 4, 9 و یا 16 هستند. باید اشاره کرد که پیدا کردن DVR با تعداد کانال‌های نامتعارف تقریبا کاری غیر ممکن است بنابراین در موقع نسب سیستم باید به تعداد دوربین‌های نصب شده توجه داشته باشید و امکان افزایش تعداد دوربین‌ها در آینده را نیز در نظر بگیرید. از همین رو معمولا DVR را طوری انتخاب می‌کنند که تعداد وروردی‌های آن از تعداد دوربین‌های نصب شده بیشتر باشد.

2) نوع نمایش تصاویر: از آنجایی که DVR‌ها با توجه به تعداد کانال‌ها و مدل‌شان روش‌های مختلفی برای نمایش تصویر دارند در موقع انتخاب و نصب DVR باید به این نکته توجه کنید. DVR‌های 4 کاناله قابلیت نمایش تصاویر یک ماتریس دو در دو را دارند. DVRٰهای 9 کاناله جدا از نمایش 4 تصویر همزمان می‌توانند 9 تصویر همزمان را نیز در یک ماتریس 3 در 3 نمایش دهند. در صورتی که می‌خواهید از یک DVR 1 کاناله برای نمایش و ضبط تصویر چند دوربین استفاده کنید باید از یک سوئیچر, کواد یا مولتی‌پلکسر نیز در کنار آن استفاده کنید.

3) مدت زمان ضبط: این پارامتر بیشتر به ظرفیت هارد دیسک یا هارد دیسک‌های نصب شده در DVR وابسته است. بیشتر DVR‌های این امکان را دارند که پس از پر شدن ظرفیت هارد بر روی داده‌های اولیه بازنویسی کنند. همچنین می‌توانید DVR را طوری تنظیم کنید که پس از پر شدن هارد دیسک به شما برای تعویض آن اخطار دهد.  یکی از نکات مهم در مورد DVR‌ها فرمت ذخیره سازی تصویر در آنها که می‌تواند نقش مهمی در افزایش کیفیت تصاویر ضبط شده و کاهش ظرفیت آنها داشته باشد. نکته مهم دیگر در زمان تنظیم DVR توجه به میزان کیفیت مطلوب با توجه به کاربرد دوربین‌هاست. در بیتشر DVRها می‌توانید رزولیشن و تعداد فریم‌ها تصویر را برای هر دوربین مشخص کنید.

4) بیشترین تعداد فریم: این پارامتر بیشترین تعداد فرم‌هایی را که DVR می‌تواند در یک ثانیه ضبط کند نمایش می‌دهد. در VCR‌های قدیمی تعداد فرم‌های تصویر باید محدود می‌شد تا مدت ضبط تصاویر افزایش یابد. اما DVR به شما این امکان را می‌دهد تا با توجه مدت دلخواه ضبط تعداد فریم‌های تصویر را انتخاب کنید.   معمولا برای مکان‌هایی مانند ورودی‌ها و یا محل‌های کم اهمیت تعداد فریم‌های تصویر را تا 1 فریم در ثانیه کاهش می‌دهند. برای مشاهده جزئیات بیشتر برای مثال در حالتی که برداشتن اجسام قابل تشخیص باشد باید از تعداد فریم‌های بالا استفاده کرد. بیشتر DVRهای معمولی 25 فریم در ثانیه هستند و DVR‌های با تعداد فریم‌های بالا برای ضبط مانند 50 یا 100 فریم, تنها در کاربردهای خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند. در موقع انتخاب DVR به این نکته توجه داشته باشید که تعداد فریم‌های DVR را در حالت PAL در نظر بگیرید. برخی DVRها 25 فریم در ثانیه را برای استاندارد NTSC و 18 فریم در ثانیه برای PAL پشتیبانی می‌کنند.

5) موشن دتکشن (تشخیص حرکت): به طور کلی در بیشتر موارد نیازی نخاهد بود که تمامی تصاویر دریافتی ضبط شود. سیستم موشن دتکتور به شما کمک خواهد کرد تا تنها تصاویری را که در آنها حرکت وجود داشته ضبط کنید. این قابلیت در بیشتر DVR‌ها وجود دارد, همچنینی ممکن است DVR این قابلیت را به شما بدهد تا تنها محل خاصی را به عنوان محل حساس به حرکت انتخاب کنید. از دیگر نکات مهم دیگر در رابطه با سیستم موشن دتکشن تنظیم میزان حساسیت سیستم با توجه به کاربرد خاص آن است. هر چه حساسیت سیستم پایین‌تر باشد حجم حرکت بیشتری برای فعال کردن سیستم نیاز خواهد بود. از نکات مهم دیگر در زمینه تنظیمات موشن دتکتور زمان‌های قبل و بعد از تشخیص حرکت است. DVR این امکان را به شما خواهد داد تا مشخص کنید که تصاویر تا چند ثانیه قبل از تشخیص حرکت و تا چند ثانیه بعد از تشخیص حرکت ضبط شوند. سیستم موشن دتکشن تقریبا مانند دتکتورهای تشخیص حرکتی که به عنوان دزدگیر مورد استفاده قرار می‌گیرند عمل می‌کند. در صورتی که DVR امکان استفاده از سیستم را به شما نداد می‌توانید از دتکتورهای PIR استفاده کنید. البته انجام این کار نیازمند سیم‌کشی جداگانه و هزینه بر است.

6) مشاهده و تنظیم از راه دور: در صورتی که DVR واسط‌های RS232 یا RS485 را داشته باشد امکان اتصال DVR به رایانه برای شما ایجاد خواهد شد و می‌توانید DVR را با استفاده از نرم افزاری که در رایانه خود نصب می‌کنید تنظیم کرده و تصاویر را مشاهده و ضبط کنید. برای اتصال به LAN به یک سرور نیاز خواهید داشت تا بتوانید از طریق شبکه به تصاویر دوربین‌ها دسترسی داشته باشید.

دوربین‌های قدیمی مدار بسته دارای چهره خیلی صنعتی هستند و از این رو بسیاری استفاده از آنها را در مصارف تجاری-اداری مناسب نمی‌دانند.

این شکل قدیمی درواقع یک قاب است که دوربین را خشک نگه می‌دارد از بالا رفتن حرارت از حد مجاز دوربین جلوگیری می‌کند. تجهیزات متعادل کننده هوایی که در دوربین مورد استفاده قرار می‌گیرند همچنین موجب متعادل شدن چگالی هوای داخل قاب و جلوگیری از جمع شدن بخار در آن می‌شوند. این نوع از دوربین‌های نیز معمولا بدون لنز ساخته می‌شوند و با توجه به میزان مورد نیاز فاصله کانونی و میدان دید می‌توانید لنز مورد نیاز برای دوربین را انتخاب کنید. پایه گردان و لنزهای زوم دار نیز به مشاهده کننده این امکان را می‌دهند تا هدفی را دنبال کند یا آن را از نزدیک مشاهده کند.

خوشبختانه برای آن دسته از افرادی که بیشتر اقتصادی فکر می‌کنند امروزه این امکان فراهم شده تا از دوربین‌های ارزان‌تری استفاده کنند. دو نوع دوربین مدار بسته وجود دارد که در این کاربردها مناسب است: دوربین‌های CCD و دوربین‌های CMOS. دوربین‌ها مبتنی بر CMOS نسبت به نوع دیگر دارای قیمت ارزان‌تری هستند اما کیفیت و وضوح تصویر آنها در مقایسه با دوربین‌های CCD پایین‌تر است.

دوربین‌های که با نام دوربین‌های بالت (bullet cameras) یا دوربین‌های فشنگی عرضه می‌شوند طوری طراحی شدند تا از ورود آب به داخل دوربین جلوگیری شود. این طراحی این امکان را به این دوربین‌ها می‌دهد تا بتوانند به طور دائم در عمقی مشخص از آب دوام بیاورند. دوربین‌های فشگنی نیاز به گرم‌کن ندارند و اندازه کوچکشان این امکان را فراهم می‌کند تا در برخی کاربردهای تجاری مسکونی یا اداری از آنها استفاده کرد. متاسفانه این دوربین‌ها به علت مهرو موم شدن هیچ گونه امکان تنظیم را به استفاده کننده نمی‌دهند. بیشتر این دوربین‌ها از لنز 3.6 میلیمتر استفاده می‌کنند که زاویه دیدی برابر 72 درجه را فراهم می‌کند که برای بسیاری از کاربردهای داخلی مناسب است.

انتخاب مشخصات دوربین

دوتا از مهمترین معیارهای عملکرد دوربین وضوح و حساسیت آن هستند. معیارهای بعدی نیز رنگی یا غیررنگی بودن و استفاده داخلی یا خارجی هستند.

حساسیت دوربین در واقع قابلیت تشخیص نورهای مختلف برای دوربین است و وضوح یا رزولیشن مشخص کننده میزان توانایی دوربین در نمایش جزییات است.

وضوح دوربین

وضوح برای یک دوربین مداربسته عبارت است تعداد تی وی لاین‌هایی (TV line) که دوربین در یک تصویر نمایش می‌دهد. برای مثال یک دوربین KT&C تک رنگ فشنگی با 420 TVL مشخص شده و دوربین رنگی همان مدل دارای وضوح 380 TVL است. به طور کلی هرچه میزان این TVL بیشتر باشد وضوح دوربین بالاتر خواهد بود. دوربین‌های با وضوح بالاتر از 500 معمولا در کاربردهای خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال خواندن پلاک خودرویی که با سرعت بالا در حال حرکت است نیازمند دوربینی با کیفیت بالاست. اما احتمالا با دوربینی با وضوح 380 خواهید توانست پلاک خودرویی را که متوقف شده را بخوانید. معمولا کیفیت تصویر در دوربین‌های مبتنی بر CMOS نسبت به دوربین‌های CCD پایین تر است. استفاده از دوربین‌های CMOS در وضوح کمتر از 300 امکان تشخیص تصاویر را مشکل می‌کند. همچنین وضوح دوربین می‌تواند به میزان نور محل نیز وابسته باشد.

سطوح نور

انتخاب دوربینی که بتواند در شرایط کم نور نیز به خوبی کار کند بسیار مهم است. حداقل‌ روشنایی لازم برای عملکرد دوربین را معمولا به واحد لوکس بر روی آن ذکر می‌کنند. اگر با واحد لوکس برای اندازه گیری نور اشنایی ندارید به طور خلاصه به میزان نور در برخی مکان‌ها می‌پردازیم.

سطوح نمونه نور به این صورت هستند:

نور کامل خورشید در تابستان: 50000 لوکس

نور گرفته روز: 10000 لوکس

نور استاندارد محیط‌های 500 لوکس

سپیده دم یا غروب: 1-10 لوکس

نور استاندارد خیابان‌های اصلی: 30 لوکس

نور استاندارد خیابان فرعی: 10 لوکس

باید توجه داشت که در مناطقی که دارای محدودیت‌های نوری هستند انتخاب هر دوربینی که می‌تواند تصویر را نشان دهد به هیچ عنوان مناسب نخواهد بود بلکه اصل طلایی برای انتخاب دوربین مناسب در نور کم این نیست که دوربینی را انتخاب کنیم حداقل نور ذکر شده برای آن حداقل یک دهم نور محل مورد نظر باشد. باید توجه داشته باشید که بیشتر دوربین‌ها می‌توانند در محیط‌هایی که نور زیادی دارند نیز به خوبی کار کنند (البته به شرطی که منبع نور به طور مستقیم در دید دوربین نباشد) ولی مشکل بزرگ زمانی خواهد بود که دوربین نور کافی را برای تشکیل تصویر دریافت نمی‌کند.

حساسیت دوربین‌های پنهان با لنزهای پین هول (pin hole) مقدار 0.1 لوکس ذکر می‌شود و در این صورت این دوربین باید بتواند با نوری برابر ربع نور مهتاب کار کند اما واقعیت این است که این دوربین‌ها دارای یک ضریب دهانه با مقدار تقریبی 4 نیز هستند بنابراین این دوربین‌ها حداقل به نور تقریبی 1 لوکس برای تشکیل تصویر نیاز دارند پس توجه داشته باشید که مقدار نور لازم برای دوربین همیشه بیشتر از حداقل میزان ذکر شده بر روی دوربین است.

چگونه تصویر چند دوربین متفاوت را نمایش دهیم

بیشتر سیستم‌های مدار بسته از چندین دوربین تشکیل شده‌اند و این نیاز وجود دارد که تصاویر همه دوربین‌ها مشاهده یا ضبط شود. بهترین راه برای این کار استفاده از دستگاه‌هایی مانند سوئیچر, کواد (کواد اسپلیتر) و مالتی پلکسر است. انتخاب دستگاه مناسب با توجه به کاربرد مورد نظر شما نیازمند داشتن اطلاعات درباره همه این دستگاه‌هاست. در ادامه به بیان برخی از مزایا و معایب هر کدام از این دستگاه‌ها می‌پردازیم.

سوئیچر (Switcher)

سوئیچر دستگاهی است که می‌توان به وسیله آن تصاویر دوربین‌های متفاوت را به طور نوبتی بر روی مانیتور نمایش داد. خروجی نمایش داده شده را همچنین می‌توان ضبط نیز کرد. برای ضبط تصاویر می‌توان از یک VCR استفاده کرد. باید توجه داشت که تصاویر ضبط شده به وسیله سوئیچر Real-time هستند و می‌توانند دارای کیفیت بالایی باشند. از این رو هنوز نیز از افراد حرفه‌ای ترجیح می‌دهند از سوئیچر استفاده کنند و می‌توان گفت قابلیت ضبط Real time در سوئیچر باعث شده که تا حدودی محدودیت سوئیچر در ضبط تنها یک تصویر در نظر گرفته نشود.

به طور کلی استفاده از سوئیچر در سیستم‌هایی توصیه می‌شود که نباید هزینه نصب آنها بالا باشد.

مزایا: ساده, ارزان, تصاویر real time و با کیفیت

معایب: در لحظه تنها می‌تواند یک تصویر یک دوربین را ضبط کند.

کواد (Quad splitter)

کواد دستگاهی است که از قابلیت نمایش چهار تصویر همزمان بر روی مانیتور برخوردار است. از این دستگاه‌ها زمانی استفاده می‌شود که نیاز به نمایش چندین (حداکثر چهار) تصویر بر روی مانیتور باشد. این دستگاه‌ها نیز مانند سوئیچر تنها می‌توانند تصویر نمایش داده شده بر روی مانیتور را نمایش دهند.

مزایا: ساده, قابلیت نمایش چند تصویر همزمان

معایب: تنها می‌تواند تصویر یک دوربین یا چهار دوربین را در اندازه یک چهارم تصویر ضبط کند.

مالتی پلکسر (Multiplexer)

مالتی پلکسر دستگاهی است که امکان ضبط چند تصویر را در اندازه کامل و به صورت همزمان فراهم می‌کند. این دستگاه همچنین امکانات نظارتی بیشتری را در مقایسه با کواد و سوئیچر فراهم می‌کند. این دستگاه ‌ها می‌توانند چندین تصویر را به طور همزمان نشان دهند و از انعطاف پذیری بالایی برای به وجود آوردن روشذهای مختلف نظارتی برخوردارند.

چه زمانی باید از مالتی پلکسر استفاده کرد

 به طور کلی استفاده از مالتی پلکسر بیشتر در سیستم‌های مدار بسته پیچیده‌تر که نیاز به سیستم نظارتی سطح بالایی دارند یا در مواردی که نیاز به ضبط تمامی تصاویر دوربین‌ها به طور همزمان وجود داشته باشد استفاده می‌کنند.

مزایا: ضبط همه تصاویر دوربین‌ها به طور همزمان, امکان فراهم آوری سیستم نظارتی پیچیده‌تر, امکان مشاهده مناطق بزرگ با استفاده از نمایش چند تصویر از دوربین‌های مختلف

معایب: عدم ضبط تصاویر به صورت Real-time, افزایش قیمت کلی سیستم نصب شده

بیشتر درباره مالتی پلکسر

در مالتی پلکسر مشکل هر دو دستگاه کواد و سوئیچر در عدم توانی ضبط چند تصویر همزمان حذف شده اما باید به این نکته توجه داشت که تصاویر فرستاده شده از دوربین به طور غیر همزمان به مالتی پلکسر می‌رسند. این تصاویر نمی‌توانند مستقیما در VCR ذخیره شوند چون این دستگاه تنها قابلیت ذخیره یک تصویر در هر لحظه را دارد. بنابراین مالتی پلکسر تصاویر دوربین‌های مختلف را به نویت در حافظه VCR ذخیره می‌کند. در این حالت این دستگاه می‌تواند تا 50 تصویر از دوربین‌های متفاوت را در یک ثانیه ذخیره کند و در زمان باز کردن فایل‌های تصویری نیز مالتی پلکسر تصاویر مربوط به یک دوربین را به طور منظم نمایش می‌دهد.

دامنه‌ی بزرگی از انواع محصولات مرتبط با دوربین‌های مداربسته با قیمت‌ها و خصوصیات مختلف در بازار وجود دارد. اما اطلاعات زیادی درباره متمایز کردن آنها وجود ندارد برای مثال:

دوربین‌های که به عنوان دوربین‌های مناسب در نور کم شناخته می‌شوند معمولا نمی‌توانند در شب بدون نور اضافه تصویری ایجاد کنند. و ممکن است درباره استفاده از آنها در نور پایین هیچ توضیحی وجود نداشته باشد.

دوربین‌ها بی سیم در مدت زمان اندک و با صرف کمترین زحمتی قابل نصب هستند چراکه نیازی به اتصال مستقیم از دوربین به مانیتور وجود نخواهد داشت. با این حال این دوربین‌ها به هرحال نیازمند تغذیه هستند و حتی درصورتی که باتری مورد استفاده نیز مناسب باشد باز زمان کار این دوربین‌ها کمتر از 24 ساعت (در برخی دوربین‌های مورد استفاده قرار گرفته تا 2 ساعت) خواهد بود.

با این وجود استفاده از این دوربین‌ها بی‌سیم برای برخی کاربردهای خاص بسیار مناسب است.

تعداد زیادی از نصب کننده‌های حرفه‌ای تجهیزات دوربین مداربسته در کشور وجود دارد که حاضرند بهترین محصول را به شما پیشنهاد کنند اما در این صورت شما مجبور خواهید بود مبلغی را پرداخت کنید. تکنولوژی امروزی محصولاتی را عرضه کرده که به راحتی برای یک فرد با اطلاعات فنی عادی قابل نصب هستند. این راهنما به شما کمک خواهد کرد تا محصولی مناسب با کاربرد خود را به راحتی انتخاب کنید.

مودم ADSL رو در وضعیتPPPOE تنظیم کنید و UserName-Password رو در داخل اون تعریف کنید که با روشن شدن به اینترنت متصل بشه.
در چنین حالتی اگر از ISP درخواست Static Address کرده باشید، به محض اتصال به اینترنت اون آدرس روی WAN Interface مودم شما قرار میگیره.
LAN Interface اکثر مودمها هم به صورت پیش فرض روی 192.168.1.1 تنظیم شده. اون رو به همون صورت رها کنید.

* حالا 2 حالت رو درنظر میگیریم:
1. DVR شما از نوعیه که برای دیدن دوربینهای اون نیازی به نصب نرم افزار نیست. داخل خودش وب سایتی داره که دوربینها رو میشه از طریقش دید و با کابل شبکه به سیستم متصل میشه.
یک کابل از LAN Interface مودم به DVR متصل کنید و با اتصال به DVR آدرس 192.168.1.2 رو با Mask 255.255.255.0 روی اون تنظیم کنید. (نحوه تنظیم داخل دفترچه DVR هست - هر مدل منوی متفاوت با دیگری داره - احتمالا پورت اتصالش هم 80 نیست و فرق داره!)
حالا برگردیم روی مودم. در تنظیمات Advanced قسمتی وجود داره به نام DMZ. آدرسی که روی DVR تنظیم کردید رو (192.168.1.2) در این قسمت وارد کنید. (امیدوارم مودم شما این امکان رو داشته باشه)
با این کار اگر کسی از اینترنت، از آدرس شما درخواست http بکنه ارجاع داده میشه روی DVR (http://213.219.64.2)
(وارد جزئیات نشدم - شما میتونید از طریق بخشی به نام Virtual Server اقدام به تعریف ترافیک http بکنید که هر مدل ترافیکی روی DVR منتقل نشه)

حالت دوم:
DVR شما از نوعیه که نرم افزار داره و باید وارد نرم افزار بشی تا بتونی دوربین ها رو ببینی.
یک کابل از LAN Interface مودم به کارت شبکه سیستمتون متصل کنید و آدرس کارت شبکه سیستم رو روی 192.168.1.2 با Mask 255.255.255.0 تنظیم کنید.
Gateway رو هم بذارید 192.168.1.1 و درصورت تمایل میتونید از DNS 4.2.2.4 - 8.8.8.8 هم استفاده کنید. (من درنظر میگیرم مودم شما DHCP Enable نیست)
همون تتظیمات DMZ رو روی مودم تنظیم کنید. حالا باز میرسیم به دو راهی!!! اگر نرم افزار شما از اون نوعیه که روش میشه اتصال از طریق شبکه تعریف کرد که خب بهش میگی از طریق آدس 89.165.12.102 متصل بشه که صاف میاد روی سیتمت. اگر از این نوع نباشه یکی از راههاش که اصلا راه منطقی و صحیحی نیست و من به هیچ عنوان پیشنهاد نمیکنم اینه که از راه دور به سیستمت Remote Desktop بزنی، دوربینهاتو ببینی. چرا این راه خوب نیست؟ چون خود دوربینها به اندازه کافی ترافیک دارند، دیگه ترافیک RDP رو نندازیم روی خط!!!

راه زیاد دیگه ای از قبیل اشتراک خط و ... هم وجود داره که فقط (فقط) چون نمیدونم شما چه نوع DVRی در دست داری نمیتونم راهنماییت کنم. اصلا همونطوری که گفتم ممکنه مودم شما DMZ نداشته باشه!

* مودم رو در وضعیت Bridge تنظیم کن.
* LAN Interface مودم رو روی هر آدرسی که بود رها کن!
* برای کارت شبکه سیستمی که مودم بهش وصله اگر IP هم تعریف نکردی و رفت روی APIPA مهم نیست! (بهتره برای اینکه کار شیک باشه(!) از محدوده LAN Interface مودم تعریف کنی ولی ضروری نیست)
* روی سیستم یک Connection از نوع PPPOE برای ارتباط با اینترنت تعریف کن.
* از این پس Valid Address شما روی این Connection میشینه و میتونی از اینترنت با اون ارتباط برقرار کنی.
تنظیمات Windows Firewall و Firewallهای نرم افزارهای Antivirus و System Protection رو هم یادت نره.

انتقال تصویر

گاهی اوقات دوست داریم که تصاویر دوربین مداربسته خود را بر روی اینترنت نیز داشته باشیم، بدین صورت که این امکان وجود داشته باشد که در هر نقطه ای که باشم ، که در کنار دوربین مداربسته و چه در 100 کیلیومتری و چه در نقاط دور ، این امکان وجود داشته باشد که محل مورد نظر خود را کنترل و بر روی آن نظارت داشته باشیم. در این مواقع باید راهی وجود داشته باشد که بتوانیم تصاویر دوربین مداربسته را در اینترنت share کرده و از هر نقطه دلخواه تصاویر را مشاهده و نظارت بر محل داشته باشیم. برای این کار روشهای زیادی میباشد ، ولی دو روشی که بیشتر مرسوم بوده و مورد توجه همگان است در این مقاله ذکر میشود.
برای نمایش تصاویر یا از کارت DVR استفاده می شود و یا از دستگاه DVR ، در صورتی که از کارت DVR جهت مشاهده تصاویر استفاده شود، انتقال تصویر راحت بوده و در کمترین زمان ممکن صورت می پذیرد، ولی در زمانی از دستگاه DVR جهت نمایش تصاویر استفاده میشود و همچنین جهت ارسال و انتقال تصویر دوربین مداربسته ، مایل به حذف کامپیوتر می باشم، کار کمی متفاوت خواهد شد، لذا در این آموزش روش انتقال تصاویر دوربین مداربسته توسط دستگاه DVR و همچنین یک عدد مودم ADSL آموزش داده خواهد شد:
برای اجرایی کردن انتقال تصویر دوربین مداربسته، شما نیاز به یک خط اینترنت ADSL با سرعت مناسب برای انتقال هر چند تعداد تصویر می باشید. و همچنین جهت معتبر بودن این انتقال و دسترسی سریع به تصاویر، نیاز به یک شناسه معتبر که همان IP Valid می باشد، دارید.
روش تنظیم دستگاه:
همانند روش تعریف شده برای ارتباط دستگاه DVR و کامپیوتر ، همان مراحل را باید برای تنظیم دستگاه انجام دهید. یعنی باید IP دستگاه را تعیین کنید.
روش تنظیم مودم ADSL :
پس از تنظیم IP دستگاه که ما به طور پیش فرض 192.168.1.1 در نظر میگیریم، در این مرحله باید ADSL را جهت ارتباط با دستگاه و دریافت و ارسال اطلاعات آن بر روی اینترنت ، تنظیم کنیم.
مودم ADSL را با کابل شبکه یا کابل USB به کامپیوتر وصل کرده (ارتباط مودم باید از دستگاه قطع شده باشد) و سپس IP مودم ADSL را در صفحه اینترنت اکسپلور وارد نماییم تا صفحه تنظیمات مودم نمایان گردد.

پس از ورود به تنظیمات مودم، به دنبال گزینه ای به نام NAT میگردیم. در زیر مجموعه این گزینه ، پس از کلیک، چند گزینه دیده می شود که یکی از آنها DMZ می باشد، بعد از کلیک بر روی این گزینه، صفحه ای ظاهر می شود که یک کادر خالی برای وارد نمودن IP را دارا می باشد. مهمترین مرحله آموزش ، این بخش می باشد. در این مرحله، شما باید IP دستگاه DVR را که به طور پیشفرض 192.168.1.1 میباشد را در این کارد وارد نموده و پس از save نومدن از تنظیمات مودم خارج شوید.
وظیفه این بخش و یا DMZ اینست که کلیه اطلاعات با IP تعریف شده در کادر DMZ که برابر 192.168.1.1 قرار داده شده است به IP Valid تعیین شده که قبلا از طریق سرویس دهنده اینترنت دریافت گردیده ارسال نماید. یعنی هر شخصی از هر نقطه ای که مایل است، فقط با وارد نمودن IP Valid ( شناسه معتبر) مستقیما به IP تعریف شده در بخش DMZ که همان اطلاعات دستگاه DVR و تصاویر دوربین مداربسته می باشد، ارجاع داده می شود. بدین صورت ، تصاویر دوربین مداربسته در اینترنت انتقال داده شده و از طریق آن شما قادر خواهید بود از هر نقطه دلخواه تصاویر خود را به صورت زنده مشاهده نمایید.